آموزش انواع ترکیب با تکیه بر نمونه‌هایی از شعر سبک هندی و بر پایة نظریةگشتاری
چکیده
اغلب پژوهشگرانی که دربارةشعر سبک هندی تحقیق‌کرده‌اند، کمتر به ساخت،نوع و معنای ترکیبات این اشعار پرداخته‌اند. از این رو، هدف اصلی ما در این مقاله، پرداختن به ترکیبات اشعار چند تن از شاعران سبک هندی(بیدل، فیضی، طالب، سلیم، غنی و حزین) از حیث «روابط نحوی» (روابط مسندی، فاعلی، مفعولی، متممی و ...) و «هستة معنایی» در گروه‌های«برون‌مرکز» و «درون‌مرکز» و طبقه‌بندی آنها بر اساس دستورگشتاری و تعیین ژرف‌ساخت و روساخت‌شانبه‌کمک مدلها و نمودارهای گوناگون بوده‌است. روش این پژوهش، توصیفی- تحلیلی است و چنان‌که گذشت، بر پایةیافته‌های زبان‌شناسی جدید و نظریةزایاگشتاری شکل‌گرفته‌است. کشفترکیبات خاص و این‌که از میان شاعران مورد نظر،بیشترین و ظریف‌ترین ترکیبات خاص از آنِ بیدل دهلویاست، از نتایج مهم این پژوهش به‌حساب‌می‌آیند.
)